skip to Main Content

Jak zostać Duchaczem?

JAK ZOSTAĆ DUCHACZEM?

 

Kto chce wstąpić do Zgromadzenia Ducha Świętego musi charakteryzować się określonymi przymiotami pozwalającymi podjąć życie duchackie. Podstawowe kryteria przyjęcia do wspólnoty stanowią:
– Dojrzałość ludzka: czyli dojrzałość emocjonalna, zdolność do podejmowania decyzji, wytrwałość oraz odpowiedzialność.
– Dojrzałość chrześcijańska: znajomość podstawowych prawd wiary, osobista więź z Chrystusem i Kościołem oraz gotowość wyjazdu na misje.
– Wykluczyć z życia zakonnego między innymi mogą: brak zdrowia fizycznego i równowagi psychicznej, upór, niezdolność do przyjmowania uwag, krytyki i upomnień, niezdolność do integracji we wspólnotach międzynarodowych oraz niemożność życia w czystości, posłuszeństwie i ubóstwie.
– Trzeba być młodym mężczyzną z ukończoną szkołą średnią i zdaną maturą.
Jeśli usłyszałeś głos Chrystusowego powołania,
Jeśli chcesz żyć we wspólnocie zakonnej,
Jeśli chcesz być kapłanem lub bratem zakonnym,
Jeśli chcesz słowem i życiem świadczyć o Bogu wobec tych, którzy Go jeszcze nie znają,
Jeśli chcesz wyjechać do krajów misyjnych na wszystkich kontynentach świata lub realizować charyzmat duchacki w kraju, przyjdź!
Przed wstąpieniem do Zgromadzenia kandydat powinien utrzymywać kontakt z osobą odpowiedzialną za powołania. Daje to możliwość lepszego odkrycia swojego powołania i bliższego przyjrzenia się życiu zakonnemu.
Swoje powołanie misyjne w Zgromadzeniu Ducha Świętego można realizować, albo jako brat, albo jako kapłan.

Formacja początkowa prowadzi do życia wartościami ewangelicznymi w konkretnych sytuacjach, szczególnie posługi misyjnej. Kandydaci rozwijają się w pełni jako ludzie i chrześcijanie oraz osoby zakonne, jak również zdobywają konkretne przygotowanie praktyczne do pracy misyjnej.

 

Etapy formacji

 

Pierwszy etap

Kandydaci na kapłanów

 

W Zgromadzeniu Ducha Świętego kandydaci na kapłanów rozpoczynają od postulatu, który jest czasem studiów seminaryjnych z zakresu filozofii, a także seminarzyści poznają Zgromadzenie i życie zakonne.
Kandydaci na braci

Formacja braci zakonnych obejmuje różne wymiary życia: ludzki, chrześcijański, duchowy, zakonny, intelektualny, zawodowy, teologiczny, pastoralny i apostolski. Każdy z nich pojawia się na poszczególnych etapach i ma swoją specyfikę. Winien on być odpowiednio dostosowanych do konkretnego etapu formacji i kandydata. Istotną więc sprawą jest, aby poszczególne wymiary były ze sobą ściśle i umiejętnie.

Bracia zakonni duchacze odbywają bardziej indywidualny tok formacji, u których większy nacisk w ich formacji położony jest na specjalizację w dziedzinie profesjonalnej. Specjalizacja zawodowa jest szczególnie istotna we formacji brackiej, gdyż pozwala im wykonywać ważne zadania w ich posłudze misyjnej oraz znaleźć w ten sposób właściwe miejsce i swój odpowiedni status we wspólnocie duchackiej.

Drugi etap

Staż misyjny i nowicjat

 

Zarówno kandydaci na kapłanów, jak i na braci w czasie formacji początkowej odbywają obowiązkowy staż misyjny, tj. podjęcie posłannictwa apostolskiego w odmiennym od znanego kontekście kulturowym. Odbywa się on przed nowicjatem, po pierwszym etapie formacji, tj. postulacie, który trwa zazwyczaj dwa lub trzy lata, albo po nowicjacie.
Podczas stażu misyjnego kandydaci ci opuszczają granice państwa, w którym właśnie odbywają formację, po to, by gdzieś w wybranym wspólnie z przełożonymi miejscu, w innym środowisku kulturowym, zdobywać istotne doświadczenia. Staż trwa minimum jeden rok. W czasie trwania stażu przełożeni dbają m.in. o to, aby stażysta zdobywał praktyczne zapoznanie się z inną kulturą, z życiem i apostolstwem duchackim w terenie, poznawał miejscowy język. Staż przede wszystkim winien pomóc w utwierdzeniu w duchackim misyjnym powołaniu.

Nowicjat jest zasadniczą częścią początkowej formacji kandydatów do Zgromadzenia Ducha Świętego i trwa jeden rok. Jest okresem poświęconym przede wszystkim na duchową formację zakonną. Zmierza on też ku temu, aby nowicjusze dokładniej rozpoznali Boże powołanie właściwe Zgromadzeniu, żeby uformowali umysł i serce jego duchem, a także by przełożeni mogli potwierdzić ich zamiar i zdatność.

 

Trzeci etap
Trzecim etapem jest okres ślubów czasowych, gdzie neoprofes przez kilka lat ma możliwość wypróbowania swojej wierności wobec Boga i misji w konkretnych sytuacjach życia oraz przygotowuje do ślubów wieczystych i pracy misyjnej. W tym czasie, oprócz studiowania, uczy się życia we wspólnocie międzynarodowej i międzykulturowej oraz zajmuje się pracą apostolską.
Dla kandydatów na kapłanów jest to czas studiów teologicznych w jednym z międzynarodowych scholastykatów duchackich w Europie lub na innym kontynencie.

W przypadku kandydatów na braci są to dalsze studia ukierunkowane na pogłębienie formacji w różnych wymiarach życia, głównie zawodowej, zazwyczaj w jednym z międzynarodowych duchackich centrów poza Polską.

 

Formalności

 

Własnoręcznie napisana prośba o przyjęcie do Zgromadzenia, z uwzględnieniem etapów życia religijnego,
• odpis aktu urodzenia z Urzędu Stanu Cywilnego,
• świadectwo chrztu (aktualne) i bierzmowania,
• świadectwo dojrzałości (oryginał) lub dyplom ukończenia studiów wyższych,
• dyplom ukończenia katechizacji w zakresie szkoły średniej (jeśli nie ma oceny na świadectwie dojrzałości),
• świadectwo moralności od swojego księdza proboszcza oraz opinia katechety z ostatniej klasy szkoły średniej,
• opinia z miejsca pracy,
• świadectwo zdrowia z pełnym wynikiem badań (jak na studia wyższe),
• zaświadczenie o niekaralności  z Krajowego Rejestru Karnego
• trzy fotografie.
Back To Top